Νοέμβρης 73: Αυτός ο αγώνας συνεχίζεται, δεν δικαιώθηκε, δεν εξαγοράζεται

Πολλά ακούγονται γύρω από το «φάντασμα» της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Ενώ αυτή, όπως λέει το τραγούδι «πέρασε εύκολα απ’ την μνήμη στην καρδιά», κάποιοι βασίζουν πολιτικά οφέλη πάνω στα θύματα της ασυμβίβαστης νεολαίας. Οι μεν, θεσπίζοντας το Πολυτεχνείο ως εθνική γιορτή, εξυπηρετούν τις δημόσιες σχέσεις τους εξυμνώντας τον Νοέμβρη στον οποίο δεν είχαν καμία συμμετοχή. Οι δε, προσπαθούν να δείξουν ότι ο Νοέμβρης δεν έφερε καμία αλλαγή, και ότι η χούντα δεν άφησε θύματα στο πέρασμα της. Ποια είναι η αλήθεια γύρω από τον Νοέμβρη; Ποιοι ξεκίνησαν αυτή την κατάληψη που έβαλε φωτιά στα θεμέλια του καθεστώτος;

Αρχικά, καλό είναι να κατανοήσουμε την κατάσταση της Ελλάδας στην περίοδο 67-74, και όλο το αντιδικτατορικό κίνημα όλων των αποχρώσεων. Εκτός από την δράση των Ελλήνων εξόριστων στην Γαλλία, πολλές ένοπλες οργανώσεις στην Ελλάδα διεξήγαγαν έναν αγώνα με προκηρύξεις, διαδηλώσεις και βομβιστικές επιθέσεις ενάντια στην χούντα. Ανάμεσα τους: Κίνημα 20ης Οκτώβρη, Λαϊκή Επαναστατική Αντίσταση, ΠΑΚ(μετέπειτα ΠΑΣΟΚ!), Αλληλεγγύη-Αντίσταση-Απελευθέρωση κλπ. τοποθέτησαν σύνολο 178 βόμβες στην διάρκεια της δικτατορίας. Βέβαια οι περισσότεροι αγώνες ξεπήδησαν περίπου το 1972 προμηνώντας μεγάλες αναταραχές. Ξέσπασαν αποχές στους μηχανικούς, στην Πάντειο, στην Φιλοσοφική, και στην συνέχεια γενικές αποχές ενάντια στις ελεγχόμενες φοιτητικές εκλογές. Δεν ξεχνιέται φυσικά η κατάληψη της Νομικής στις αρχές του 1973. Ένας ολόκληρος λαός, αγανακτισμένος από το αμερικανοκίνητο φασιστικό καθεστώς βρήκε την χαμένη του ελπίδα στους νεολαίους της Νομικής. Αντιθέτως, τα «δημοκρατικά» κόμματα έκαναν εκκλήσεις αποχώρησης και τερματισμού της κατάληψης.

Φτάνουμε λοιπόν έτσι στον Νοέμβρη, έναν μήνα εξ αρχής πυρετώδη και γεμάτο διαδηλώσεις. Η αστυνομία φυσικά, ως όργανο του κάθε καθεστώτος, αντιμετώπιζε βίαια, με συλλήψεις και άγριους ξυλοδαρμούς τους εργάτες και τους φοιτητές που αγανακτισμένοι ορμούσαν στις συμπλοκές. Και ενώ εκκρεμούσε δίκη 17 φοιτητών για συμμετοχή στα επεισόδια, την Τετάρτη 14 Νοεμβρίου, η συνέλευση του Πολυτεχνείου αποφασίζει συγκέντρωση(στην συνέχεια κατάληψη) του χώρου του Μετσόβιου. Την συνέλευση αποτελούσαν αριστεροί πολλών αποχρώσεων (κομμουνιστές, μαοϊκοί, τροτσκιστές, σοσιαλδημοκράτες), διάφοροι ανένταχτοι/ανεξάρτητοι και μερικοί αναρχικοί. Τα κόμματα της κεντροδεξιάς δεν πήραν επίσημη θέση, απείχαν φυσικά από την κατάληψη, ενώ η αντί-ΕΦΕΕ(ΚΝΕ) κατηγορούσε τους χιλιάδες συγκεντρωμένους ως προβοκάτορες, και προσπάθησε να εκκενώσει βίαια τον χώρο. Παρά την αρνητική αντιμετώπιση, μαζεύεται πολύς κόσμος, ξεκινάει μια εργατική συνέλευση και μια μαθητική. Τα συνθήματα δεν είναι απλώς αντιδικτατορικά, εμπνέονται από τους εργατικούς αγώνες και είναι αντικαπιταλιστικά. Ενδεικτικά: Κάτω η χούντα, Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία, Κάτω το κεφάλαιο, Επανάσταση Λαέ, Έξω οι Αμερικάνοι, και από τους αντιεξουσιαστές Κάτω το κράτος. Ξεκινούν οι πρώτες διαδηλώσεις με χιλιάδες άτομα, που για να αντιμετωπίσουν τους μπάτσους στήνουν φλεγόμενα οδοφράγματα και επιτίθενται με πέτρες και τούβλα. Τις επόμενες δυο μέρες συνεχίζονται ακατάπαυστα οι συνελεύσεις, οι διακηρύξεις και οι βίαιες διαδηλώσεις. Η αντί-ΕΦΕΕ/ΚΝΕ αποφασίζει να συμμετέχει φιμώνοντας τις ελεύθερες φωνές. Προσπαθούσε μέχρι το τέλος να σταματήσει την εξέγερση όπως παραδέχονται στο τεύχος 8 1974 της Πανσπουδαστικής. Αντίθετα, παραμένει μειοψηφία και συμβιβάζεται.

Την Παρασκευή 16 Νοέμβρη οι συγκεντρωμένοι μέσα και έξω από το Πολυτεχνείο φτάνουν τις 50.000, και ο χαρακτήρας παραμένει αντικαπιταλιστικός-αντιιμπεριαλιστικος., με προοπτική την βίαιη σύγκρουση με την ακροδεξιά κάστα κυβερνώντων. Οι διαδηλώσεις την νύχτα καταλήγουν σε αιματηρές συμπλοκές. Τα όργανα της ΕΛ.ΑΣ. επιτίθενται με δακρυγόνα, αύρες και περίστροφα στους διαδηλωτές, ενώ ελεύθεροι σκοπευτές σκοτώνουν ανελέητα. Οι εξεγερμένοι απαντούν με βόμβες μολότοφ, τούβλα, επιθέσεις σε τράπεζες και στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης. Και ενώ ξετυλίγεται η καθολική άρνηση του λαού μας στον φασισμό, ο στρατός καλείται να επέμβει. Τανκς και στρατιώτες εμφανίζονται, σκορπίζοντας τον τρόμο στους συγκεντρωμένους. Ο κόσμος διασπάται σε διαδηλώσεις σε γύρω δρόμους, και οι υπόλοιποι εγκλωβίζονται στο Πολυτεχνείο. Η αντί-ΕΦΕΕ που κατέλαβε τον ραδιοφωνικό σταθμό ξεκινά ειρηνικά καλέσματα για συμφιλίωση(αδέλφια μας φαντάροι… κλπ). Η πλειοψηφία, γνωρίζοντας πως οι μισθοφόροι δεν υπάρχει περίπτωση να τους υπερασπιστούν, βλέπουν τον θάνατο στον ορίζοντα. Ακούγεται πως κάποιοι σκέφτονται να τους επιτεθούν με αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς, μα σύντομα καταλαβαίνουν πως είναι ανώφελο μπροστά στις ερπύστριες των τανκς.

Ξημερώματα του Σαββάτου 17 Νοέμβρη, ένα θωρακισμένο όχημα, αφού αρχικά οπισθοχωρήσει, εισβάλλει γκρεμίζοντας την κεντρική πύλη του Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Στην συνέχεια το χάος: συλλήψεις, δολοφονίες, ξυλοδαρμοί, και ο ραδιοφωνικός σταθμός σταματά… Το κέντρο της Αθήνας αιματοκυλίστηκε, και η ιστορία του ελληνικού λαού χαράχτηκε ανεξίτηλα από τους νέους ελεύθερους-πολιορκημένους του Πολυτεχνείου.

35 χρόνια μετά τιμούμε τους ήρωες που πάλεψαν για την ελευθερία, την ανεξαρτησία και την ανατροπή της εκμεταλλευτικής κοινωνίας. Βλέπουμε πως η μεταπολίτευση δεν έφερε την κοινωνία που ονειρευόμαστε. Ακόμα και σήμερα μας φιμώνουν, μας αντιμετωπίζουν με την αστυνομία τους. Μας μεγαλώνουν μέσα στην πιο μεγάλη σκλαβιά, την οικονομική, και την πιο ύπουλη προπαγάνδα, τα ΜΜΕ. Χαιρετίζουμε τους νεκρούς αγωνιστές και κάθε ανατρεπτική φωνή στον κόσμο, και απαντούμε με νέους ασυμβίβαστους αγώνες. Αναγνωρίζουμε το Πολυτεχνείο όχι ως γιορτή εθνικής μνήμης, αλλά ως ταξική εξέγερση, η οποία καταλαμβάνει σπουδαία θέση δίπλα στο Γαλλικό Μάη του 68, και το ηρωικό κίνημα των Ζαπατίστας στο Μεξικό.

Ο ΝΟΕΜΒΡΗΣ ΗΤΑΝ ΜΟΝΟ Η ΑΡΧΗ
ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΝΕΑ ΕΞΕΓΕΡΣΗ Σ’ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗ ΓΗ

πηγή Ανεξαρτητη Μαθητικη Κινηση