Ο Νόαμ Τσόμσκι για τον οπαδισμό

Στις 20 και 22 Απριλίου του 1993 ο Νόαμ Τσόμσκι εμφανίστηκε στο τηλεοπτικό σόου των δημοσιογράφων Pozner και Donahue, με αφορμή το πολυβραβευμένο ντοκιμαντέρ από τον Καναδά «Κατασκευάζοντας τη συναίνεση» (Manufacturing Consent), για να διαπιστώσει ότι οι δημοσιογράφοι βρίσκονταν σχεδόν σε πλήρη συμφωνία μαζί του, πλην ενός ζητήματος: τη θέση του για τους οπαδούς που υποστηρίζουν την ομάδα τους.

Το παραπάνω βίντεο είναι το επίμαχο απόσπασμα του ντοκιμαντέρ. Το σχετικό σημείο της συνέντευξης, όπου ο Νόαμ Τσόμσκι καλείται να δώσει εξηγήσεις για το θέμα, ακολουθεί:

Donahue: Σε κάποιο σημείο του ντοκιμαντέρ Manufacturing Consent βρίσκεστε στο βήμα και αναβιώνετε την εμπειρία που είχατε ως μαθητής Λυκείου για έναν αγώνα ποδοσφαίρου του σχολείου σας. Και λέτε: «Τι με νοιάζει εμένα για αυτή την ομάδα; Ούτε που ξέρω κάποιον από αυτήν».
Εδώ, καθηγητά Τσόμσκι, το παρατραβάτε. Είστε ιδιόρρυθμος, είστε ενάντια στη διασκέδαση. Αναρωτιόμαστε αν είχατε ποτέ την εμπειρία ενός χοτ ντογκ με μουστάρδα και κρύα μπύρα. Και γίνεται έτσι πολύ πιο εύκολο να σας απαξιώσει κανείς ως έναν «Εμπενίζερ Σκρούτζ» του κοινωνικού σχολιασμού. Φύγετε. Δεν είστε ένας ευτυχισμένος άνθρωπος. Μας κατσαδιάζετε που τασσόμαστε στο πλευρό της σχολικής μας ομάδας.

Chomsky: Πρέπει να πω ότι συνέχισα να τάσσομαι στο πλευρό της ομάδας του Λυκείου μου - ο λόγος που φέρνω το θέμα στην επιφάνεια είναι ότι αποτελεί μια περίπτωση του πώς κάποιος μπορεί να ζει τη ζωή του με αυτή την περίεργη παραφωνία. Θέλω να πω ότι προσαρμόζεσαι στην κοινωνία γύρω σου και είσαι μέρος της και παίρνεις το χοτ ντοκ και φωνάζεις για την ποδοσφαιρική σου ομάδα. Και στην άλλη πλευρά του μυαλού σου παρατηρείς τη σκέψη: «Αυτό είναι παλαβό. Τι με νοιάζει αν...»

Donahue: Τι είναι παλαβό;

Chomsky: Τι με νοιάζει αν αυτό το γκρουπ επαγγελματιών αθλητών ή το άλλο γκρουπ επαγγελματιών αθλητών κερδίσει; Κανένας από αυτούς δεν έχει να κάνει με εμένα.

Donahue: Δεν ξέρω. Μεγάλωσα με τους Ινδιάνους (Indians-ποδοσφαιρική ομάδα), ήμουν παιδί στο Κλίβλαντ... ήταν μια εμπειρία κοινωνικοποίησης, ήταν η μυρωδιά, αυτό το τεράστιο στάδιο του Κλιβλαντ... αυτές είναι αναμνήσεις. Που είναι το πρόβλημα σε αυτό; Γιατί δε θα θέλατε να το τιμήσετε;

Chomsky: Έκανα το ίδιο πράγμα. Μπορώ να θυμηθώ το πρώτο παιχνίδι μπέιζμπολ που είδα όταν ήμουν 10 ετών, μπορώ να σας πω τι έγινε σε αυτό - όλα καλά. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Θέλεις να απολαύσεις έναν αγώνα μπέιζμπολ, έξοχα. Γιατί σε νοιάζει ποιος θα κερδίσει; Γιατί σε νοιάζει ποιος θα κερδίσει; Γιατί πρέπει να συνδέσεις τον εαυτό σου με ένα συγκεκριμένο γκρουπ επαγγελματιών, για τους οποίους σου λένε ότι σε εκπροσωπούν και καλά θα κάνουν να κερδίσουν διαφορετικά θα πας να αυτοκτονήσεις, όταν μάλιστα είναι πέρα για πέρα ανταλλάξιμοι με το άλλο γκρουπ επαγγελματιών...

Donahue: Είχατε έναν συγγενή στη Νέα Υόρκη που είχε ένα περίπτερο το οποίο δε βρισκόταν ακριβώς στην κεντρική οδό, ήταν πίσω από το σταθμό των τρένων. Ο θεός ξέρει τι είδους ριζοσπαστική βιβλιογραφία πουλούσε. Κι εσείς εκεί, ένα μικρό παιδί που στήνει αυτί - τι πιο φυσικό να γίνετε αυτός ο ριζοσπάστης που δεν του αρέσει το σχολικό ποδόσφαιρο.

Chomsky: Δυστυχώς, μου άρεσε. Λυπάμαι.

πηγή: http://tvxs.gr