Το πρώτο σου επάγγελμα: μάθε να σκοτώνεις!

Στρατός. Μεγάλη λέξη που προσπαθούμε να μην τη σκεφτόμαστε, έλα όμως που θα έρθει κι εμάς όπως και όλους ο καιρός μας, έλα που η «πατρίδα μας» θα μας χρειαστεί, να κάνουμε κι εμείς το «καθήκον μας». Ο στρατός είναι ένας θεσμός που καταπιέζει τις ελευθερίες των νέων, σπαταλά άσκοπα (για τους ίδιους) το χρόνο τους, και προσπαθεί να κάνει την νεολαία στρατιωτάκια ,έτοιμα να πολεμήσουν και να πεθάνουν για μια πατρίδα που δεν επέλεξαν.

• Δεν διαπραγματευόμαστε 2 χρόνια από τη ζωή μας. 24 ανούσιους μήνες εγκλωβισμένοι σε στρατόπεδα και εξαναγκασμένοι να υπακούμε σε οποιαδήποτε διαταγή, είτε λογική είτε παράλογη, είτε ηθική είτε ανήθικη. Κατά τους 24 μήνες των σκοπιών, των φυλακών και των αγγαρειών, τα δημοκρατικά δικαιώματα των νέων αποδεκατίζονται: κανένα δικαίωμα στην επιλογή, κανένα δικαίωμα στην εμφάνιση.

• Ο στρατός καταπιέζει τη διαφορετικότητα. Ο μιλιταρισμός προωθεί και επιβάλλει την ομοιομορφία, προάγοντας πρότυπα εμφάνισης, θρησκείας και ιδεολογίας. Το επιχείρημα ότι «στο στρατό θα γνωρίσεις τον εαυτό σου» ακυρώνεται όχι μόνο από την επιβολή της ομοιομορφίας, αλλά και από το γεγονός ότι οι νέοι βρίσκονται 24 μήνες μακριά από τα δικά τους ενδιαφέροντα. Τον εαυτό μας θα τον γνωρίσουμε όπως εμείς γνωρίζουμε! Ο στρατός λειτουργεί επίσης ομοφοβικά, καταπιέζοντας και εξευτελίζοντας τους ομοφυλόφιλους.

• Ο στρατός προάγει το μίσος. Τα μεσαιωνικά συνθήματα του τύπου «Τούρκος καλός μόνο νεκρός» στη νότια πλευρά του νησιού, και «ο καθένας μας γεννιέται στρατιώτης» στη βόρεια πλευρά του νησιού που θεωρούνται αναγκαία για την εξύψωση του ηθικού, φανατίζουν και δηλητηριάζουν τις ψυχές και της ιδέες των νέων. Συνεχώς οι νέοι εκτίθενται σε ρατσιστική προπαγάνδα για να πειστούν ότι ο εχθρός είναι ο άνθρωπος στην άλλη πλευρά, καθιστώντας πιο εύκολο να εκπαιδευτούν οι στρατιώτες και να γίνουν φονικές μηχανές, ξεπερνώντας τις ηθικές τους αναστολές για χάρη των όποιων διαταγών λάβουν. Αυτό γίνεται παράλληλα και στις δυο πλευρές της γραμμής αντιπαράταξης με αποτέλεσμα οι νέοι να μισούν τους «απέναντι» ενώ αγνοούν ότι τα προβλήματα τους είναι κοινά. Όσο συνεχίζουμε να το ανεχόμαστε δεν θα μπορέσει να υπάρξει ειρήνη στο νησί.

• Ο στρατός δεν αποσκοπεί τόσο στην καταπολέμηση «εξωτερικού εχθρού», όσο στην πειθάρχηση της νεολαίας με αναχρονιστικές μεθόδους. Ο στρατός αποτελεί μια απο τις πιο σημαντικές μηχανές προπαγάνδας τυφλώνοντας τους νέους με εθνικιστικό μίσος για να πιστεύουν ότι εχθροί μας είναι όλοι οι Τούρκοι, οι Σκοπιανοί, οι Βούλγαροι κτλ την ίδια ώρα όλοι οι λαοί αντιμετωπίζουν κοινά προβλήματα και κοινούς δεσμότες και θα έπρεπε να ψάχνουν για κοινές λύσεις.

Κάθε χρόνο κατά τους καλοκαιρινούς μήνες είμαστε στο ίδιο έργο θεατές όπου οι κάθε λογής παράγοντες οδύρονται για τα υψηλά επίπεδα φυγοστρατίας και προτείνουν «εκσυγχρονισμένες» λύσεις όπως η απαγόρευση οδήγησης αυτοκινήτου και η απαγόρευση εργασίας στο δημόσιο σε όσους δεν έκαναν στρατό. Κατηγορούν προδότες και ανεύθυνους όποιους αρνούνται να μάθουν να σκοτώνουν. Την ίδια ώρα, η εναλλακτική θητεία για όσους επιλέγουν για λόγους συνείδησης να μην καταταγούν, είναι τουλάχιστον εκδικητική καθώς διαρκεί πολύ περισσότερους μήνες από την κανονική θητεία και αποτελεί μια σειρά από ανούσιες αγγαρείες.

Είναι απόλυτα φυσιολογικό οι νέοι να μην θέλουν να κάνουν στρατό.

Εμείς, ως νέοι και επομένως στο επίκεντρο του ζητήματος, είμαστε υπόχρεοι να αναδείξουμε τη ματαιότητα και τη μη-αναγκαιότητα της θητείας. Ας συνειδητοποιήσουμε ότι δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτε μεταξύ μας. Στο κάτω-κάτω είμαστε όλοι άνθρωποι, είτε τούρκοι, είτε έλληνες, είτε κύπριοι, η γεωγραφική τοποθεσία στην οποία γεννήθηκε κάποιος δεν παίζει καμία σημασία: είμαστε όλοι ίσοι. Ας συνειδητοποιήσουμε πως οι εχθροί μας είναι κοινοί, αυτοί που προάγουν το μίσος μεταξύ μας, και πως το να στρεφόμαστε ο ένας λαός εναντίον του άλλου σίγουρα δεν εξυπηρετεί τα δικά μας συμφέροντα. Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι να δεχθούμε μόνο ένα πόλεμο: αυτόν της αποστρατικοποίησης του νησιού!

Πλανόδιο Στέκι Δρόμου